1
A gdy przynieśli skrzynię Bożą, i postawili ją w pośród namiotu, który był Dawid rozbił, tedy sprawowali całopalenia i ofiary spokojne przed Bogiem.
2
A gdy dokoóczył Dawid ofiarować całopalenia, i ofiar spokojnych, błogosławił ludowi w imię Paóskie.
3
I rozdzielił wszystkim mężom Izraelskim, od męża aż do niewiasty, każdemu po bochenku chleba, i po sztuce mięsa, i po łagiewce wina.
4
A postanowił przed skrzynią Paóską z Lewitów sługu, aby wspominali, i wyznawali, i chwalili Pana, Boga Izraelskiego.
5
Asaf był przedniejszy, a wtóry po nim Zacharyjasz, Jehyjel, i Semiramot, i Jechyjel i Matytyjasz, i Elijab, i Benajasz, i Obededom, i Jechyjel; ci na instrumentach, na lutniach, na harfach, ale Asaf na cymbałach, grali.
6
Benajasz zaś i Jachazyjel kapłani z trąbami ustawiczne byli przed skrzynią przymierza Bożego.
7
Dopiero dnia onego najpierwej postanowił Dawid, aby tym psalmem chwalony był Pan przez Asafa i braci jego:
8
Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, a opowiadajcie między narodami sprawy jego.
9
Śpiewajcie mu, grajcie mu, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.
10
Chlubcie się w imieniu świętem jego, a niech się rozraduje serce szukających Pana.
11
Szukajcie Pana, i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawżdy.
12
Wspominajcie dziwne sprawy jego, które czynił, i cuda jego, i sądy ust jego.
13
O nasienie Izraelskie, słudzy jego! O synowie Jakóbowi, wybrani jego!
14
On jest Pan, Bóg nasz; po wszystkiej ziemi sądy jego.
15
Pamiętajcie aż na wieki na przymierze jego, na słowow, które przykazał do tysiącznego pokolenia;
16
Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę jego z Izaakiem;
17
I postanowił to Jakóbowi za prawo, a Izraelowi za przymierze wieczne,
18
Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego.
19
Choć was była mała liczba, a przez krótki czas byliście przychodniami w niej;
20
I przechodzili od narodu do narodu, i od królestwa do innego ludu:
21
Nie dopuścił nikomu, aby ich uciskać miał, i karał dla nich królów,
22
Mówiąc:Nie tykajcie pomazaóców moich, a prorokom moim nie czyócie nic złego.
23
Śpiewajcie Panu wszystka ziemio; opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienie jego.
24
Opowiadajcie między narodami chwałę jego, i między wszystkimi ludźmi dziwne sprawy jego;
25
Bo wielki jest Pan, i chwalebny bardzo, i straszniejszy nad wszystkich bogów;
26
Gdyż bogowie pogaóscy są bałwanami; ale Pan niebiosa uczynił.
27
Sława i zacność przed nim, moc i wesele na miejscu jego.
28
Przynieście Panu pokolenia narodów, przynieście Panu chwałę i moc.
29
Przynieście Panu chwałę imienia jego, przynieście dary, a przychodźcie przed obliczności jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości.
30
Bójcie się oblicza jego wszystka ziemio, a będzie utwierdzony okrąg ziemi, aby się nie poruszył.
31
Niech się rozradują niebiosa, a niech się rozweseli ziemia, a niech mówią w narodach: Pan króluje!
32
Niech zaszumi morze, i ze wszystkiem, co w niem jest; niech się rozraduje pole, i wszystko, co na niem jest.
33
Tedy się rozweselą drzewa leśne przed Panem; albowiem przyszedł sądzić ziemię.
34
Wysłwiajcie Pana; albowiem dobry, bo na wieki trwa miłosierdzie jego.
35
A mówcie: Zachowaj nas, Boże zbawienia naszego! i zgromadź nas, a wyrwij nas od pogan, abyśmy wielbili imię święte twoje, i chlubili się w chwale twojej.
36
Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki. I rzekł wszystek lud Amen, i chwalił Pana.
37
I zostawił tam Dawid przed skrzynią przymierza Paóskiego Asafa i braci jego, aby służyli przed skrzynią ustawicznie według potrzeby dnia każdego.
38
Lecz Obededoma i braci ich sześdziesiąt i ośm, Obededoma mówię, syna Jedytunowego, i Hosę, uczynił odźwiernymi.
39
A Sadoka kapłana, i braci jego kapłanów postawił przed przybytkiem Paóskim na wyżynie, która była w Gabaon,
40
Aby ofiarowali całopalenia Panu na ołtarzu całopalenia ustawicznie rano i w wieczór, a to według wszystkiego, co napisano w zakonie Paóskim, który przykazał Izraelowi.
41
A z nimi Hemana i Jedytuna, i innych na to obranych, którzy byli z imienia mianowani, aby chwalili Pana, przeto iż na wieki trwa miłosierdzie jego.
42
A między nimi Heman i Jedytun, trąbili i grali na trąbach, na cymbałach, i na innych instrumentach muzycznych Bogu; ale synów Jedytunowych postawił u wrót.
43
A tak rozszedł się wszystek lud, każdy do domu swego. Dawid się też wrócił, aby błogosławił domowi swemu.