1
(Przedniejszemu śpiewakowi o niemej gołębicy, na miejscach odległych, złoty psalm Dawidowy, gdy go w Gat Filistynowie pojmali.)
2
Zmiłuj się nademną, o Boże!, bo mię chce pochłonąć człowiek; każdego dnia walcząc trapi mię.
3
Chcą mię połknąć nieprzyjaciele moi na każdy dzieó; zaprawdęć wiele jest walczących przeciwko mnie, o Najwyższy!
4
Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.
5
Boga wysławiać będę dla słowa jego; w Bogu nadzieję będę miał, ani się będę bał, żeby mi co ciało uczynić mogło.
6
Przez cały dzieó słowa moje wykręcają, a przeciwko mnie są wszystkie myśli ich, na złe.
7
Zbierają się, i ukrywają się, i ślad mój upatrują, czyhając na duszę moję.
8
Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.
9
Tyś tułanie moje policzył; zbierzże też łzy moje w wiadro twe; izaż nie są spisane w księgach twoich?
10
Tedy się nazad cofną nieprzyjaciele moi, któregokolwiek dnia zawołam; bo to wiem, iż Bóg jest ze mną.
11
Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.
12
W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.
13
Tobiem, o Boże! śluby uczynił; przetoż też tobie chwały oddam.
14
Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku, abym statecznie chodził przed obliczem Bożem w światłości żyjących.