Księga Przysłów rozdział 16

Księga
Rozdział
1
Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.
2
Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca.
3
Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje.
4
Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzieó zły.
5
Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty.
6
Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Paóskiej odstępujemy od złego.
7
Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi.
8
Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.
9
Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego.
10
Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego.
11
Waga i szale są ustawą Paóską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego.
12
Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.
13
Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują.
14
Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.
15
W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym.
16
Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.
17
Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej.
18
Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.
19
Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.
20
Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.
21
Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.
22
Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.
23
Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.
24
Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.
25
Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokoóczenie jej pewna droga na śmierć.
26
Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego.
27
Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogieó pałający.
28
Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół.
29
Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.
30
Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.
31
Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości.
32
Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.
33
Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.