1
Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.
2
Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.
3
Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.
4
Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.
5
Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.
6
Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.
7
Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.
8
Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
9
Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.
10
Imię Paóskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.
11
Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.
12
Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.
13
Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.
14
Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?
15
Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.
16
Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.
17
Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.
18
Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.
19
Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.
20
Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.
21
Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.
22
Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.
23
Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
24
Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.