1
Synu mój! jeźli przyjmiesz słowa moje, a przykazanie moje zachowasz u siebie;
2
Nadstawiszli mądrości ucha twego, i nakłoniszli serca twego do roztropności;
3
Owszem, jeźli na rozum zawołasz, a roztropności wezwieszli głosem swoim;
4
Jeźli jej szukać będziesz jako srebra, a jako skarbów skrytych pilnie szukać będziesz:
5
Tedy zrozumiesz bojaźó Paóską, a znajomość Bożą znajdziesz.
6
Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.
7
On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,
8
Aby strzegli ścieżek sądu; on drogi świętych swoich strzeże.
9
Tedy wyrozumiesz sprawiedliwość, i sąd, i prawość, i wszelką ścieszkę dobrą.
10
Gdy wnijdzie mądrośu w serce twoje, a umiejętność duszy twojej wdzięczna będzie:
11
Tedy cię ostrożność strzedz będzie, a opatrzność zachowa cię.
12
Wyrywając cię od drogi złej, i od człowieka mówiącego przewrotności;
13
Od tych, którzy opuszczają ścieszki proste, udawając się drogami ciemnemi;
14
Którzy się radują, gdy czynią złe, a weselą się w złośliwych przewrotnościach;
15
Których ścieszki są krzywe, a sami są przewrotnymi na drogach swoich;
16
Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;
17
Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.
18
Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.
19
Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.
20
A przetoż będziesz chodził drogą dobrych, a ścieżek sprawiedliwych będziesz przestrzegał.
21
Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;
22
Ale niepobożni z ziemi wykorzenieni będą, a przewrotni będą z niej wygładzeni.