1
Jam jest jako róża Saroóska, a lilija przy dolinach.
2
Jako lilija między cierniem, tak przyjaciółka moja między pannami.
3
Jako jabłoó między drzewem leśnem, tak miły mój między młodzieócami. Pragnęłam siedzieć w cieniu jego, i siedzę; bo owoc jego słodki jest ustom moim.
4
Wprowadził mię w dom wina, mając za chorągiew miłość przeciwko mnie.
5
Oczerstwijcie mię temi flaszami, posilcie mię temi jabłkami; boć omdlewam od miłości.
6
Lewica jego pod głową moją, a prawica jego obłapia mię.
7
Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! przez sarny i łanie polne, abyście nie budziły i nie przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.
8
Głos miłego mego! oto on idzie skacząc po tych górach, a poskakując po tych pagórkach.
9
Miły mój podobny jest sarnie, albo młodemu jelonkowi; oto on stoi za ścianą naszą, wygląda z okien, patrzy przez kraty.
10
Ozwał się miły mój, a rzekł mi: Wstaó, przyjaciółko moja! piękna moja! a pójdź.
11
Albowiem oto minęła zima! deszcz przeszedł, i przestał.
12
Kwiatki się ukazują na ziemi; czas śpiewania przyszedł, a głos synogarlicy słychać w ziemi naszej.
13
Figowe drzewo wypuściło niedojrzałe figi swoje, a macice winne rozkwitłe, wonią wydały; wstaóże przyjaciółko moja, piękna moja! a pójdź.
14
Gołębico moja mieszkająca w rozpadlinach skalnych, w skrytościach przykrych! okaż mi oblicze twoje, niech usłyszę głos twój; albowiem głos twój wdzięczny, a oblicze twoje pożądane.
15
Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną.
16
Miły mój jest mój, a jam jest jego, który pasie między lilijami;
17
Ażby się okazał ten dzieó, a cienie przeminęły. Nawróć się, bądź podobny, miły mój! sarnie albo jelonkowi młodemu na górach Beter.